Określenie “kotlarstwo” znane było w regionie pleszewskim już w II połowie XIX wieku. Stało się to za sprawą działalności zakładu Ignacego Jezierskiego, później odlewni Seweryna Samulskiego oraz działalności mistrza kotlarskiego Józefa Sobczyńskiego a następnie jego syna Edwarda. Po II wojnie światowej produkcją urządzeń przemysłu spożywczego i gorzelni zajmowała się fabryka SPOMASZ Pleszew SA.
Za pioniera produkcji kotłów CO w Pleszewie uznaje się Jana Bandzwołka, który już W 1958 roku dla własnych potrzeb wykonał prosty stalowy kocioł z tzw “językiem” i stałym rusztem żeliwnym, przystosowanym do spalania węgla kawałkowego, miału i drewna. W roku 1962 wykonał dla siebie i mistrza krawieckiego Kazimierza Michalaka z Pleszewa stalowy dwukanałowy kocioł z językiem i stałym rusztem żeliwnym. Drugim pionierem w produkcji kotłów był jego syn Czesław, który od roku 1965 wykonywał kotły wg wzoru ojca.
Rok 1962 można zatem uznać za początek tradycji kotlarskich w regionie pleszewskim. Z początkiem roku 1973 kotlarstwem zaczęli się zajmować Jan Bartczak wspólnie z Bogusławem Pisarskim, Danielem Rossa, Romanem Gielniakiem, Władysławem Gościniakiem, Eugeniuszem Kowalskim i Krystianem Biernackim. W roku 1978 produkcję kotłów uruchomił Hipolit Ryba z Pleszewa potem Czesław Derwich z Piekarzewa , Jacek Pomazański z Broniszewic oraz inni rzemieślnicy.
Czas pokazał, że małe zakłady nie były przystosowane do nowych, ciężkich wielkogabarytowych wyrobów. Produkcja wiec rozwijała się powoli, warunki produkcji prymitywne bez dokumentacji najczęściej według własnych pomysłów i sugestii przyszłych użytkowników. Zapleczem kadrowym dla powstających zakładów metalowych były dynamicznie rozwijające się zakłady Obrabiarek i Spomasz. W roku 1979 z inspiracji władz wojewódzkich Kalisza – Wytwórczo Usługowa spółdzielnia Pracy podjęła intensywne działania związane z uruchomieniem na skalę przemysłową produkcji kotłów stalowych małej i średniej mocy przystosowanych do spalania gorszych gatunków węgla, miału, mułu a nawet węgla brunatnego.
Kotły produkowane w Pleszewie posiadały szereg zalet przede wszystkim znaczna ilość rożnych wielkości, niezawodność, łatwa obsługa, wysoka sprawność energetyczna sprawiły, że w krótkim czasie zyskały popularność w Polsce pod ogólna nazwą “Kotły pleszewskie”.
Rozwój kotlarstwa pleszewskiego na tak duża skalę nie byłby możliwy dzięki wysiłkowi wymienianych wcześniej rzemieślników. W całym regionie pleszewskim produkcja kotów została z czasem uporządkowana w oparciu o jednolita dokumentację konstrukcyjną a producenci uzyskali atesty uprawniające do obrotu.
